Gminna Biblioteka Publiczna

Dzieje życia Ireny Kwiatkowskiej będą sporym zaskoczeniem dla miłośników talentu niezapomnianej Hermenegildy Kociubińskiej z "Siedmiu Kotów", Hrabiny Tylbaczewskiej z "Kabaretu Starszych Panów" i Kobiety Pracującej z "40-latka", by wymienić tylko kilka spośród najbardziej pamiętnych kreacji Pani Ireny.
Bohaterka niniejszej książki stroniła od wywiadów, pokrywając skromność twierdzeniem, że wszystko co miała do powiedzenia, zdążyła już wypowiedzieć na scenie. Tymczasem losy Pani Ireny obfitowały w dramatyczne zwroty, niezwykłe przypadki i trudne sytuacje, z których tylko za sprawą niespodziewanego uśmiechu Fortuny udawało się wyjść obronną ręką. Było w jej losach sporo czułości, humoru, czasem zjadliwego, ale zwykle dobrodusznego, otwartość na drugiego człowieka, na jego wrażliwość, na nowości w literaturze, sztuce, nauce, ale przede wszystkim - było pragnienie ciągłego doskonalenia się zarówno w artystycznym zawodzie, jak i w trudnej sztuce dobrego życia.
Zapraszamy na spotkanie z Ireną Kwiatkowską: na scenie i ekranie - aktorką, ale tu na tych kartkach, przede wszystkim córką, żoną, ciocią, koleżanką i... serdeczną przyjaciółką Pana Boga.

W wieku siedemnastu lat zdecydowała, że nigdy nie będzie mieć dzieci. Nie chciała sławy, ale sława ją pociągała. Nawet, kiedy opiekowała się chorym mężem, w pokoju obok odbywały się próby. Przyrzekła sobie, że jeśli nie zostanie artystką, to pójdzie do klasztoru.

Prywatnie - pełna sprzeczności. Manewrowała między domem a pracą, luksusem a skromnością, skupieniem a przygnębieniem. W wywiadach oszczędna, tajemnicza, skłonna do konfabulacji.
Jaka naprawdę była Irena Kwiatkowska?
Marcin Wilk jako pierwszy dotarł do nie publikowanych dotąd pamiętników artystki, dokumentów, listów oraz fotografii. Rozmawiał z osobami, które Irenę znały najlepiej - z bratanicą Krystyną, czy z wieloletnią gosposią Zofią. To pierwsza pełna biografia artystki.
Bo z Ireną Kwiatkowską żartów nie ma. Irena Kwiatkowska żarty zostawia na scenie.